"Wat kom ik hier nou toch in vredesnaam doen??' "Want alsjeblieft, dit kan het toch niet zijn hier op deze aardkloot??' zijn onder andere de woorden geweest die ik naar boven heb geschreeuwd.. Hoewel er geen geluid van daadwerkelijke schreeuwen was, voelde het als een intense, innerlijke schreeuw naar God. De God wat op dat moment mijn God was uit de christelijke traditie.
Levensvragen die ik mezelf steeds vaker begon te stellen, vooral toen ik mij steeds slechter begon te voelen. De leegte die zich opdrong in mijn lichaam, de zwaarte van de lasten van alles en iedereen die ik op mijn schouders droeg. Niets leek meer op zijn plek te zijn in mijn leven, en ik voelde me wanhopig, zwaar en moe..
Maar mijn vraag werd langzaam beantwoord door gebeurtenissen in mijn leven:
Mijn relatie moest ik achter mij laten en ging op mijzelf wonen in een piep klein huisje, om mijn innerlijke reis volledig te laten ontvouwen.
Wat mij een verdere duw in de goede richting gaf, was mijn eerste consult bij een medium. Eigenlijk was ik op dat moment erg angstig en speelde allerlei overtuigingen als een vastlopende cd in mijn hoofd zich af: dit is verkeerd, dit hoort niet.. Het was uit den boze en hier moest je je echt totaal niet mee inlaten.. Maar toch trok deze materie mij enorm en de drang om dit te gaan ontdekken, won. Want na enige tijd van intern getouwtrek om het wel (intuïtie) of niet te doen (valse overtuigingen), heb ik een consult geboekt...
En dit was een goede keus: het gaf mij veel herkenning, releasing van verdriet en een lichtpuntje: want zie je wel, ik was niet gek met alles wat ik zelf ervaren heb omtrent spiritualiteit!!!
Mijn intuïtie kreeg op dat moment bewust gehoor van mij en ben ik sindsdien hier steeds beter naar gaan luisteren. Dit heeft mijn wereld 360 graden doen veranderen.
Nu is voor iedereen zijn levensloop anders en is de oproep om te gaan luisteren naar je eigen intuïtie is weer anders, maar weet dat de oproep om naar je eigen intuïtieve kompas te gaan leven, vroeg of laat komt.. Of je dit nu wilt of niet.
"Maar hoe voel je nu of het je intuïtie is of niet?'.
Deze vraag heb ik ook vaak gesteld.. want hoe weet ik nu wat mijn intuïtie is of hoe voel ik dit nu?
Wat bij mij heel erg heeft geholpen is dat het gevoel van je intuïtie er direct is, dus je hebt hier niet eerst over nagedacht.
Ze zeggen wel: je eerste ingeving is goed. Dit wordt bedoelt met de ingeving van je intuïtie!
Als je nu bij iets hebt een JA gevoel: ik ga aan/mijn hart gaat stromen, ik word hier blij van, dit is fijn, tintelingen in je lichaam.. etc
betekent dat dit iets is wat goed voor jou is. En nee, niet voor je buurman, je broer of een vriendin: maar iets wat voor jou goed is om te doen.
Het gevoel dat je iets niet moet doen, geeft een gevoel van weerstand, dat je wilt terug deinzen, wellicht een beklemmend gevoel geeft bij je keel of een beklemmend gevoel in je lichaam etc,
Dit kan voor iedereen net iets anders zijn, maar uiteindelijk draait het om hetzelfde: dat eerste gevoel dat je bij iemand of iets ervaart. Daarna komen vaak opgeslagen emoties of gevoelens naar boven, zoals angst of een tekort aan eigenwaarde die je ervaart en je in de war kunnen brengen met je eerste ingeving.
Maar hoe bewuster jij je word van je eerste gevoel, hoe makkelijker je herkent wat nu je daadwerkelijke intuïtie zegt en dat je hierna kunt leven:)